Noong unang panahon ang mundo ay pa

Noong unang panahon ang mundo ay pawang nababalot ng kaliwanagan. Laging magkasama and mag-asawang araw at buwan. Hindi matiwasay ang pagsasama ng mag-asawa dahil hindi binibigyan ng kapantay na karapatan ng araw ang kanyang asawang si buwan. Isa namang hulwarang ina at martir si buwan sa kanyang asawa at kahit na alam nyang hindi na tama ang inaasal ng kanyang asawa ay sinusunod pa din niya ito, kahit anu pang hirap ng iniuutos ng naghahari-hariang si araw.

Nagbalak mamasyal si araw ngunit bago sya umalis ay inutusan niya ang asawang si buwan na ipaglaga siya ng isang punong palayok ng gabi. Marahan namang ipinaliwanag ng buwan na hindi maaring mapuno ang palayok kahit na lagain ang mga dahon ng gabi sapagkat uurong lamang ang mga ito kapag naluto. sinigawan na lamang siya ng araw at iginiit pa din ang utos nito na sa kanyang pagbalik ay dapat niyang maabutan ang isang palayok na puno ng nilagang dahon ng gabi.

Naluha ang buwan sapagkat hindi maaaring mangyari ang ninanais ng asawa, ngunit inani pa din nya ang mga halamang gabi na kanyang matatanaw at nilaga. Nang makarating ang araw ay hindi pa rin puno ang palayok gaya ng inutos nya. Ipinaliwanag ng buwan na hindi talaga maari ang gustong mangyari ng araw at galit na sinigawan ang asawa sa pagkukulang nito.

"Lagi ka na lang ganyan! Hindi ka marunong sumunod sa kautusan. Noong nakaraan ay inutusan kitang palitan ng ibang kulay ang asul na karagatan, at pantayin naman ang mga bundok at burol sa kanluran ngunit ano ang iyong ginawa? Ipinagkibit-balikat mu na lang ang kautusan ko." galit na sinisi ng araw ang asawang si buwan.

Napuno na ang salop at galit na sinagot ng buwan ang mapang-abusong asawa. "Asawa mo ako at hindi utusan. Ako ay iyong kapantay. Kung ituturing mu din lang akong utusan ay mabuti pang maghiwalay na tayo!", maluha luhang pagtatapos ng asawa.

"Kung ayan ang kagustuhan mu ay susundin ko", pagmamataas ng asawang araw.

"Sa aking pag-alis ay isasama ko ang mga anak natin. Ako ang ina nila."

"Isasama sila, para ano? Mamatay sa lamig mo?" ang paghahamon at panunukso ng araw.

"Kung sa iyo sila sasama ay mamatay lamang sila sa init mo!" ang mariing pagtutol ng asawa.

"Ako ang ang ama, sa akin sila!" dabog ng araw at hinila ang ngayo'y umiiyak na mga batang bituin.

"Ako ang tunay na nagmamahal sa kanila, at kayakap nila. Sa akin sila sasama!" Paghatak naman ng inang buwan sa mga anak niyang bituin.

Sa kanilang pag-aaway at paghila sa mga bata ay nahulog sa kalawakan ang kanilang mga anak. Agad na hinabol ng ina ang mga anak na patuloy na lumalayo patungo sa kalawakan habang ang amang araw ay magiting at mapangmataas na tumayo lamang sa kanyang trono para sa pagbabalik ng kanyang asawa at mga anak.

Ito ang dahilan kung bakit magiting na nakatanglaw ang mainit na araw sa tanghaling tapat, habang sa gabi naman ang buwan ay nagbibigay ng malamlam na liwanag sa karimlan ng gabi kasama ang kanyang mga anak sa bituin sa kalangitan.

結果 (英語) 1:

Once upon a time the world are shrouded in clarity. And inseparable couple days and months. Not secure the inclusion of the couple's not given the same rights as the day her husband month. Another hulwarang mother and martyr months with his wife and even though she knew her not to correct the behavior of his wife observed anyway it, even sort of effortless command of the prevailing kingdom that day.

He planned tour that day but before she went and ordered the husband month ipaglaga him a pot filled night. Gently turn explained the month can not fill the pot even lagain the leaves of the night for withdrawing only when cooked. cried he just a day and insisted on the decree that his return should he overtake a pot full of boiled leaves of the night.

Naluha the moon because probably the wish of the husband, but harvest still She also plants and overlooking her evening stew. When the sun is still not filled the pot as mandated her. Explained moon never really possessed the wishes of the day and rage and screams at her husband with shortcomings.

"You're always like that! You know how to obey the law. Previously was instructed to buy a different color blue ocean, and also flatten the mountains and hills to the west but what have you done? Ipinagkibit-mu shoulders just my law. " Angry blamed the day her husband month.

filled the tub and retorted that month's abusive husband. "Marry me and servant. I am your equal. If you treat mu also just my servant is better to separate us!", Shed tears finishing wife.

"If those are what you will mu will follow me," Pride of the couple days .

"in my departure I would include our children. I am the mother of them."

"they are, for what? you die in the cold?" the challenges and temptations of the day.

"If you die they go they only heat you!" the strong opposition of the wife.

"I am the father, to me they are!" dabog day and pulled the now crying young stars.

"I really love them and embrace them. To me they come!" Tow of the mother of his children Moon stars.

In their clash and pulling the children fell into space their children. Immediately after the mother of the child to continue moving towards the sky while father day valiantly and mapangmataas stand alone on his throne for the return of his wife and children.

This is the reason why heroic nakatanglaw hot day at noon, while at night the moon gives dim light in the dark of night with his son to star in the sky.