ang hirap tlaga manirahan sa ibang bansa.dahil kahit my sakit or my karamdaman ka.kailangan mng tumayo parin para mgluto mglaba at mglinis at mg asikaso sa nakahiga kng beyinan.wla ka tlaga pdwng asahan.kahit anng hirap at sakit ang nararamdaman mo,ng iisa ka pa rin.napakalungkot isipin man pro yan ang totoo.TIME is GOLD!tlaga tng mga hapon na ito.napakahalaga nman kc sa kanila ang trabaho para makakain ng maayos at mabayaran ang mga bayaran na yan.hay naku buhay japan...wla naman akng work,piro ang dami ko rin dapat bayaran.kailangan tlaga mg banat ka tlaga ng buto mo dto.hay naku pasensya na papa at mga anak ko.mg alaga nlng ako ng lola nyo.di ko kaya ang mg at mg trabaho.kuntento nman ako sa barya e.yon nga lng,yng nang hihingi ng pamasko wla ako maibibigay sa inyo.di ako ng wo work dto.barya lng hawak ko.kinukuntento ko lng ang sarili.galing sa hirap eh,kaya ok lng barya.mg banat kayo ng buto nyo tulad ng mga anak ko...di na nla ako kilala kc wla na ako maibibigay.so hurt tlaga kaya lng ganito tlaga yata ang buhay...ok lng.........masama kc pakiramdam e,kaya emote emote pg my time.thanks sa mga friends ko ng alala sa akin.lalo na sa mga haponesa.