Para dun sa teenager na lalaking na

Para dun sa teenager na lalaking nakamotor na muntik na akong banggain kanina habang papaliko ako galing kina Eric, wala akong masabi kundi isa kang malaking tanga. Kung makapagmura ka, akala mo pinalamon mo ako buong buhay ko, akala mo ata utang ko sa'yo kung anuman ang mayroon ako, o para bang sinasabi mo sakin na ikaw ang mas matalino. Wala kang alam sa buhay ko. Hindi mo alam kung ano ang pinagdadaanan ko. At higit sa lahat, wala kang alam sa batas trapiko. Una, nagsignal ako. Pangalawa, wrong lane ka. Pangatlo, wala kang helmet. At hindi ko alam kung meron o wala pero dahil bwisit ka sa buhay e pakiramdam ko wala kang lisensya. Kung may pulis lang sana dun, ipinahuli na kitang hayup ka.
Ayoko ng mga motorsiklo. Ayoko ng tricycle. Ayoko ng jeep. O ayan, baka sabihin ninyo maarte ako. Hindi po. Ayoko lang sa kanila. Pakiramdam ko kasi may ugali tayong mga Pilipino na mahilig magsettle sa kung ano yung lowest achievable thing. Hindi tayo nagsusumikap kasi alam natin na mayroong mas mababa na pwede na nating gawin o gamitin. E bakit nga ba naman natin kailangan pa magaspire na ayusin ang transportation system ng Pilipinas e meron naman tayong good ol' jeep and trike?!? Mura na, convenient pa; kahit saan pwede kang pumara, kahit kailan pwede mong patigilin at kahit anong ruta e andun sila. Hindi na natin kailangan ng mga long time permanent fixes kasi andyan na sila. Kahunghangan.
Ang isa pa e nagko-cause sila ng mabigat na daloy ng trapiko at polusyon. Traffic kasi kahit saan tumitigil sila; at hindi sila mahihiyang tumigil ng matagal kasi karamihan sa kanila nagpupuno pa. Dun lang sila at kahit mapudpod ang manibela mo kakabusina, wala silang pakialam. Meron pa diyang biglang liko sa kung saan, walang signal, walang headlight at yung iba naman na tadtad ng ilaw na parang pintuan ng langit kapag nakasalubong mo sa daan! Grabe talaga. Sabi nga nung kaibigan kong Hapon, ang mga alternative forms of transportation daw ay isang trademark ng hindi maunlad na bansa. Kasi kung maunlad ka, dapat maunlad din ang transportasyon sa bansa niyo.
Ang transportasyon ay isa sa mga pinakamahalagang parte ng isang maunlad na bansa. Para itong ugat sa katawan ng tao; daluyan ng dugo na naghahatid ng sustansya sa bawat internal organ na meron tayo. Pag hindi nakakadaloy ng mabuti ang dugo sa ating katawan, sari-saring sakit ang pwede nitong simulan. May muscle pain, stroke, organ failures, necrosis at kung anu-ano pa. Ang transportasyon, kapag hindi maayos, ay wala ring ibang ihahatid kundi puro sakit at kabulukan.
Bulok ang Pilipinas. Maraming bagay sa Pilipinas na matagal ng nilangaw sa sobra nitong kababuyan at kasiraan. Kung baga sa mangga, inuuod na tayo. Hindi na tayo nakausad sa kung ano ang importante dahil wala na tayong ibang inatupag kundi ang mga panandaliang aliw na ating nakikita sa pangaraw-araw. Yung MRT at bus diaries ni ate, nakakatuwang basahin pero nakakayamot pag sa'yo nangyari. Natutuwa na tayo makita lang natin sa balita na sumakay ng MRT si Kris Aquino at Ann Curtis, o kung sino pang artista ang gustong i-try ang mala-sardinas na nature ng tren natin. Totoo, masayahin tayong mga tao, pero sapat na ba ang ating mga ngiti para umunlad ang bansa? Inaamin ko na ang kakayahan nating idaan sa tawa ang lahat ng bagay ay hindi naman masama. Pero sana habang tumatawa tayo ay naghahanap din tayo ng solusyon sa ating mga problema. At hindi yung mga hindi pinagisipang solusyon lang ah! Dapat yung durable at permanente ang solusyon natin.
Isa pang dahilan kung bakit hindi tayo makausad ay dahil tayong mga Pinoy ay may taglay na kayabangan. Mahilig nating ipagyabang ang mga maliliit na bagay na mayroon tayo. Yung motor mo na binili mo ng less than 70k, kung iharurot mo e para kang naka-Harley. Wow. tunog 100, takbong bente. Bwisit ka. Ayaw mo pa magheadlight, kasi sayang daw sa gasolina. Bobo. Hindi ka pa nga nag-aaral, pinaandar mo na yang kayabangan mo. Kaya maraming nakamotor at nakakotse sa Pilipinas kasi mga ayaw magpahuli sa trending. Gusto kasi natin kung ano yung meron sila meron din tayo. Para belong, di ba? Eto namang mga businessman at pulitiko sa Pilipinas, tinetake advantage nila yung kayabangan natin para lalo tayong mapabili ng kung anik-anik sa tabi-tabi. More motorsiklo, More iPhones, more subdivisions ni Mr. Senator, more pagawa ng highway para magconnect sa subdivisions ni Mr. Senator, at more SM. Lintek na SM. Patay na ang lahat ng negosyo pag binagsakan na ng isang malaking SM mula sa langit ang kahit na anong bayan dito sa Pinas. Mas sosi daw kasi pag galing sa mall. Bobo.
Yung ibang mga tao naman, nagsisipag daw. Bata pa lang, nagaral ng magdrive, maglinis ng kotse, magtinda ng sampaguita o kendi sa kalye para lang may pangtawid gutom. Don't get me wrong because I find what they're doing truly hard and admirable. Ang mali lang kasi dun e hanggang dun na lang sila. Wala na silang drive humanap ng iba kasi hindi din naman sapat ang kinikita nila para makapagaral sa kung saan man na mataas ang matrikula. Atsaka isa pa, karamihan sa kanila, hindi na makita ang sense ng pagaaral simply because kumikita na sila. Walang pera sa mataas na grade sa card. Yung grade na yun ay walang katuturang numero sa isang pirasong karton sa kanilang pagiisip. Nakakalungkot na sa ganitong sitwasyon, mas pinipili nilang maging mangmang kaysa magutom. At siyempre ang mga gahamang pulitiko ay walang gagawin para lutasin ang problemang iyan. Kasi nga, mas madali mambilog ng ulo kapag gutom ang kausap mo.
Tinatrato nila ang mga mahihirap na parang aso.
So saan nga ba hahantong ang article na to? Galit ba ako sa mga mahihirap o kakampi ba nila ako? Sa totoo lang, ito ay tungkol dun sa galit ko sa teenager na lalaking muntik na akong banggain at minura pa ko. Naiinis lang ako kasi ayoko siyang matahin pero ako ang unang hinamak. Hindi siya mukhang angat sa buhay kasi mukha siyang tustado, mukhang ordinaryo lang at parang hiniram niya lang yung hulugan nilang motor sa tatay niya para lang may ipagyabang sa tropa. Hindi rin ako mayaman, baka nga mas mababa pa ako sa ordinaryo, pero alam ko kung san ako lulugar at alam ko na sa batas trapiko e tama ako. At higit sa lahat, isa akong mapaghiganting spirito. Bata pa siya pero kung pagsalitaan niya ako e para bang may alam na siya. Naisip ko lang na kailangan talaga limitahan ang existence ng kagaya niyang mga hampok ang utak. Marami na akong nakitang mga namatay sa daan dahil bayag nila ang ginagamit nila sa pagmamaneho. Sana sa susunod, siya na ang makita ko. Tatawa ako ng malakas kapag nangyari yon. (Sa totoo lang galit lang talaga ako. I don't really mean that. Lilipas din ito at pagsisisihan ko na sinabi ko iyan. Pero right now, I really don't care)
Nakakainis lang kasi isipin na walang progreso sa Pilipinas dahil puro init ng ulo. Mainitin din po ang ulo ko. Totoo. Pero hindi ko mumurahin yung taong muntik ko na mabangga. Baka magsorry pa ko sa kanya because I almost hit them. OO, KAHIT SIYA ANG MAY KASALANAN, nakahanda akong magapologize para tapos na ang usapan. Even though inside e vino-Voldemort ko na siya.
Walang mangyayari kasi nagrereklamo lang naman ako. Alam ko na hindi na gaganda ang Pilipinas, hindi niya ito mababasa at hindi rin mawawala ang mapagliyab na poot na nararamdaman ko sa aking puso. Baka may magalit, baka may tamaan. Pero ako po kasi ay Pilipino din. Alam ko ang mga magagandang katangian natin. Alam ko din kung ano yung panget. Kung puro kagandahan lang ang babanggitin natin, patuloy nating itatago yung mga sakit, yung mga problema, yung mga tumor at kung ano pa mang mga sintomas. Hanggang sa mabulok na naman at mamaho. Kagaya ng kung anu-ano pang kabulukan na nararanasan na natin ngayon.
At para sa kung sino ka man: magaral ka muna, pagaralan mo kung pano magdrive para hindi ka bobo sa maraming bagay. Sa mga nagbabasa na nagmomotor o nagbibisikleta diyan, sana alam niyo kung gano kayo kaliit sa daan kaya wag kayong mayabang. Hindi ko sinasabi na lumuhod kayo sa harapan nung mga nakakotse o bus. Ang sinasabi ko lang wag kayong masyadong mainit kasi makakarating din tayong lahat sa pupuntahan natin kahit tumigil ka panandali para magpadaan ng ibang sasakyan. Hindi nasusukat ang pagkatao sa kung sino ang pinakamabilis sa kalsada. Dahil sa susunod na gawin niyo to saken, baka idiretso ko na apakan yung gasolina para tuluyan na kayong lumipad sa kinauupuan niyong mga peste kayo.
Uulitin ko para sayong hayup ka. Shit ka.

結果 (日本語) 1:

かなりしばらく前に乗って10代の少年のためのダン、私は何のエリックからの私のpapalikoスマッシュながら、私は大きな馬鹿を言うことはできますができませんでした。あなたがmakapagmuraた場合、あなたは私の人生を通して私pinalamonと仮定し、私はあなたが私が私が持っている何でも借りていると思うよ想像する、またはあなたがよりインテリジェントであることを私に言っているようだ。あなたは私の人生を知らない。あなたは、私が経験しているものを知らない。そして何より、交通法規を知らない。まず、私は、シグナリング。第二に、あなたは間違っレーンである。第三に、ないヘルメット。そして、あなたはbwisitいる場合か私は知らないが、私は感じるので、人生はライセンスではありません。警察がそこに着いた場合、我々は逮捕されるべきである。
私は、オートバイが好きではありません。私は三輪車が好きではありません。私はジープが好きではありません。それともそこに、私は芸術的だと言うかもしれません。いいえ。ちょうどそれらを好まない。私の気持ちは、私たちフィリピン人が、私は最低の達成可能なことをmagsettle何愛する傾向があるということです。私たちが行うまたは使用に拡張することができることを以下であることを知っているので、我々は努力しないでください。Eは、なぜ我々は古き良きジープや三輪車を持っていないフィリピンeの交通システムを修正するために多くのmagaspireが必要なのでしょうか？安価、便利なまだ。どこでもあなたが、いつでも、どのルートE andun彼らに停止することができますすることができないものとします。IM永久修正それらので、我々は長い時間を必要としません。ばかなまね。
別の電子に変換彼らは大量のトラフィックと汚染を引き起こす。トラフィックは、彼らがどんなにので、停止します。それらのほとんどがまだ支配しているため、彼らは恥ずかしがり屋は長く停止しないでください。ダンはそうではない、kakabusinaへ、さらには、ステアリングホイールを着用。もっとHASTは突然どこに曲げ、無信号、無ヘッドライト、あなたが道路に会ったとき、天の扉のような光と逆立っ他人！Grabeのtalaga。言ったとき、その私の日本の友人、未開発国の商標として輸送の代替形態。あなたが倹約なら、倹約にも国にあなたを輸送する必要があるため。
輸送は繁栄し、国家の最も重要な部分の1つです。これは、人体に根ざしている。我々が持っているすべての臓器に栄養を届ける血管を。それは私たちの体中の血に反応しない、この疾患の多様化が開始することができます。など筋肉痛、脳卒中、臓器不全、壊死とを持っている。交通、固定されていない場合には、配信だけでなく、他の疾患集中と腐敗されることはありません。
腐ったフィリピン。その余剰汚れや損傷のnilangawを持続フィリピンで多くのこと。むしろ私たちを腐敗マンゴー。ではない私たちがどこにも持っているので、何が重要かに移ったが、我々は日常の参照の短期快適さを係合する。ヨンMRTとバスの日記が読み、楽しみを食べたが、厄介な、あなたに起こった。我々は我々だけMRTクリス·アキノとアン·カーティス、または当社の列車のイワシのような性質を試して欲しい、別の俳優に乗っていることをニュースで見るのが嬉しい。確かに、私たちは陽気な人々がありますが、確かに私たちの国の繁栄のために笑顔？私は笑いですべてのものを取る能力はそれほど悪くはないことを認める。我々はまた、私たちの問題の解決策を探している間にうまくいけば、我々は笑っちゃう。ああも単に解決策を考えていなかった人とない人！私は、我々が持っている耐久性と永続的な解決策である必要があります。
フィリピン人は彼の傲慢さを持っていたので、我々は前進することができないもう一つの理由。我々が持っている小さなことを誇示することに熱心。あなたがするハーレーの電子をiharurot場合、ヨンモーターあなたは、より少ない70Kを買った。うわー。100音、Takbong数十年。あなたをBwisit。あなたは悲しいかなためガソリンで、magheadlightしないでください。ボボ。あなたは、あなたが彼の傲慢を実行し、勉強していなかった。なぜなら傾向を放棄することを拒否のフィリピンで非常に多くの護衛とnakakotse。私達はちょうど私が私達を持って持っているもの欲しい。右、所属する？フィリピンでここにもビジネスマンや政治家、私たちはどこかmapabiliのアニク·アニクかどうかを言うのは、彼らは単に傲慢tinetake利点。もっとオートバイ、もっとiPhoneを、より細分氏 上院議員は、より多くの先生のためのサブディビジョンを接続する高速道路を作る 上院議員、そしてより多くのSM。Lintek SM。デッドすべての事業は、フィリピンのどの都市からビッグスカイSMを爆撃した。伝えられるところではショッピングモールからのより多くのSOSI。ボボ。
DAWを歩んでもそれらの他の人々、。子供は、教育を受けmagdrive、きれいな車は、単に養うために持っている通りにチューリップやお菓子を販売しています。私は、彼らが一生懸命やって、本当に立派いるものを見つけるために誤解しないでください。彼らに間違ったKASI焦げ茶色のDUN E。それらの十分ではありませんが、幻想どこ高い授業料に出席するので、彼らはまた、別のドライブを探す必要が。別のAtsaka、それらのほとんどは、彼らが獲得するというだけの理由でのキャリアの意味が表示されません。ハイグレードカードでお金がないっ。それは彼らの心にボール紙に無関係数だったヨングレード。悲しいことに、このような状況で、あなたは空腹よりも無知であることを好むだろう。そしてもちろん、貪欲政治家はその問題を解決するために何もしません。それが餓死する話を簡単にmambilogヘッドであるため。
彼らは犬のように貧しい扱う。
だからここで、この記事にそのリードしていますか？私は貧しいや同盟国がそれらを行う嫌い？実際には、私はちょうど衝突したと私はcussedその私に怒っ十代の少年たちのことだ。私は彼を過小評価しないが、私が最初に軽蔑だったので、私はちょうど怒ってる。彼はtustado、普通に見えるし、彼はちょうど彼女の父親に軍隊のちょうど自慢の私のモーターの割賦を借りように見えたので、人生を持ち上げていないようでした。私は多分あまり一般的で、金持ちではないんだけど、私は私がどこに知っていて、そのlulugar交通法Eは私を修正私は知っている。そして何より、私は怨霊です。彼は若かったが、彼が話す場合、私は彼が知っていることを確かにね。私は本当にそのような彼の腐った脳の存在を制限する必要があります。彼らは運転彼らの勇気を使用しているので、私は、道路上で死んで見てきました。うまくいけば、次に、彼は私を見る。これは、それを発生したとき、私は声を出して笑う。（実際に私は本当に怒っているんだ。私は本当にそれを意味するものではありません。また、それを作るし、私は今、と言った。しかし、それを後悔、私は本当に気にしない）
迷惑なだけ集中以来フィリピンで進展がないためだと思い気性。同様に、ホットヘッド。真。しかし、私はかなりの衝突を見掛け倒しの人のように。私はほとんどそれらを打つので、多分私は彼をmagsorry。YES、彼も罪、私がトピックにmagapologizeする用意しています。といってもヴォルデモート内部の電子ヴィーノ-KO。
何も、私は不満という理由だけで起こりません。私は彼が私が私の心に感じることmapagliyabの怒りを読み取りも失わなかった、フィリピンには良い場所はありません知っている。怒っているがあるかもしれません、あなたがヒットする必要があるかもしれません。しかし、私は本当にフィリピン人ですよ。私は、私たちでは良いを知っている。私はまた、あなたが醜いだか知っている。私はスターク美しさに名前を付ける場合は、これらの疾患を維持し続け、それらの問題は、それらの腫瘍および症状。再び腐敗と悪臭を放つために。かのように私たちが今経験している退廃の形が。何
そして、あなたが誰であるために、あなたが最初に学ぶ、あなたはどのようにしない愚かなmagdrive多くのことのために学ぶ必要があります。そこに読んでオートバイや自転車は、あなたはとても傲慢ではないどのように小さなあなたGANO道知っているだろう。私は、あなたがnakakotseやバスの前にひざまずくときは言わないよ。我々はすべて私たちの目的地に到達するので、私は、私はあまりにも熱くなっ言えることはあっても、短い時間magpadaanのために別の車を停止した。最速の道の人格を測定していない。あなたがsakenの隣にはないので、多分私はあなたが疫病をお祈り行に飛ぶことを宿泊燃料のための私のステップを指示した。
私はあなたに早期に動物を繰り返します。あなたはたわごと。