ISANG PUNUNGKAHOYKung tatanawin mo

ISANG PUNUNGKAHOY


Kung tatanawin mo sa malayong pook,
ako’y tila isang nakadipang kurus;
sa napakatagal na pagkakaluhod,
parang ang paa ng Diyos.

Organo sa loob ng isang simbahan
ay nananalangin sa kapighatian,
habang ang kandila ng sariling buhay
magdamag na tanod sa aking libingan.

Sa aking paanan ay may isang batis,
maghapo’t magdamag na nagtutumangis;
sa mga sanga ko ay nangakasabit
ang pugad ng mga ibon ng pag-ibig.

Sa kinislap-kislap ng batis na iyan,
asa mo ri’y agos ng luhang nunukal;
at saka ang buwang tila nagdarasal,
ako’y binabati ng ngiting malamlam.


Ang mga kampana sa tuwing orasyon,
nagpapahiwatig sa akin ng taghoy,
ibon sa sanga ko’y may tabing nang dahon,
batis sa paa ko’y may luha nang daloy.

Ngunit tingnan ninyo ang aking narating,
natuyo, namatay sa sariling aliw.
Naging kurus ako ng pagsuyong laing
at bantay sa hukay sa gitna ng dilim.

Wala na, ang gabi ay lambong na luksa,
panakip sa aking namumutlang mukha!
Kahoy na nabuwal sa pagkakahiga
ni ibon, ni tao’y hindi na matuwa.

At iyong isiping nang nagdaang araw,
isang kahoy akong malago’t malabay.
Ngayon, ang sanga ko’y kurus sa libingan,
dahon ko’y ginawang korona sa hukay!

結果 (日本語) 1:

一本の木には、リモートの場所を表示する場合、私は、十字架のように広げられた、長い膝と神。の足のような教会内部オルガノ、苦痛に祈っている間生命のろうそくに一晩ガードの私墓。私の足には小川があり、昼と夜nagtutumangisは、分岐がnangakasabitされている。愛のネスティング鳥をkinislap-輝くストリームのものでは、涙のあなたは、単にストリームnunukal、その後、月は祈りであれば、私は。地味な笑顔で迎えられた、毎回アンジェラスの鐘を、うめき声私に示唆して、ベールを私に残しずに枝に鳥を自分の足で涙の流れを流れる。しかし、私の範囲を見て、乾燥させ、自分の快適さを殺した。私は別のクロス優しさだったし、暗所でピットを守る。いいえ、夜の喪ベール、私の青白い顔をカバーするには！ウッドは溺死しました傾性鳥のと、人間は喜ぶでしょう。そして、あなたは前の日は、と思う私は、緑豊かなツリーをmalago't。今、私は墓の枝を横断、ピットに私の王冠を残します！